Nate jako syn ważnego rodu, od szczeniaka miał wpajane zasady przewodzenia grupą. Jednak przeznaczenie zgotowało dla niego inne losy – jego wataha została napadnięta przez stado tak zwanych Czarnych Wilków. Wilki, które przeżyły masakrę, rozbiegły się we wszystkie strony świata. Nate za to nie dając się ponieść presji, zebrał stado byłych członków stada, z którym rozpoczął poszukiwania godnego miejsca zamieszkania. Padło na pozostałości po stadzie koni. Bez problemu wymyślono nazwę „Wataha Purpurowej Róży” – chociażby przez nazwisko Nate’a czy jego upodobanie do tych kwiatów.
Żyło im się dobrze, wataha się rozrastała. Alfa jednak miał od małego swój sekret, jedno zafascynowanie, którym wyjątkowo niechętnie się dzielił – zamiłowanie do alchemii. Gromadząc coraz liczniejsze dzieła na temat wyrobu kamienia filozoficznego, sam podjął się kontynuacji badań. Stał się szaleńcem. Rwał rośliny jak obłąkany, zbierał krwawe żniwo nawet wśród przyjaciół pod pretekstem eksperymentu, całkowicie bez wiedzy pozostałych członków watahy. To zmusiło stado do ciągłego przenoszenia się z miejsca na miejsce. Nate potrzebował coraz więcej i więcej nowych składników do kolejnych prób wyrobu przedmiotu, dzięki któremu otrzyma bezwarunkową nieśmiertelność, a nie taką złudną, jaką dają wszelakie wisiorki, bransolety czy inne wymysły magicznych.
Teraz niewiele się zmieniło. Alfa wciąż nie widzi całego świata, poza własnym zyskiem, a coraz więcej wilków z Watahy Purpurowej Róży zaczyna to dostrzegać. Nikt jednak nie jest w stanie mu się sprzeciwić. Propaganda dodaje im sił i pewności, iż ich przywódca działa w słusznym celu, a oni prędzej czy później dostaną godne wynagrodzenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz